Persoonlijke update

Hallo lieve lezers,

Hier dan de persoonlijke update welke ik jullie had beloofd.
De afgelopen twee maanden zijn voor mij echt een rollercoaster geweest.

Ten eerste ben ik weer begonnen met een opleiding, namelijk grafische vormgeving. Dit is een HBO opleiding. Ik zit in een internationale klas, wat soms lastig is, maar ook erg leerzaam. Ik moet zeggen dat het me tot nu toe nogal zwaar valt. Ik heb een maand voor de lessen begonnen mij ingeschreven, al mijn werk bij elkaar geraapt en op 26 Augustus had ik het toelatingsexamen. De week ervoor was nogal stressvol. Ik had zelfs nachtmerries over te laat op het examen komen, of over mijn werk vergeten mee te nemen.
Gelukkig kreeg ik direct die ochtend te horen dat ik was toegelaten.
Die middag was er een voorlichting over alle design opleidingen. Daar kreeg ik onder andere te horen dat we op 8 September, 4 dagen naar Berlijn zouden gaan.
Donderdag hadden we een introductiedag langs alle praktische lokalen, workshops genoemd.

De week erop hadden we les. In de lessen hebben we kennis gemaakt met de leraren, en met de les die door hen gegeven wordt. Veel leraren stelden de vraag wat we van de opleiding verwachten, en wat we wilden leren. Slik, daar had ik nog niet goed over nagedacht.

7 September was mijn verjaardag. De zaterdagnacht ben ik flink op stap gegaan met twee vriendinnen. Het is superleuk om uit te gaan wanneer je net een uur jarig bent. Je krijgt overal gratis shotjes en drankjes aangeboden, tenminste als je zichtbaar jarig bent. Ik had een haarbandje op met bungelende sterren waarop Happy Birthday stond, erg lachen.
Na lekker uitgeslapen te hebben, vertrokken vriendin J en ik richting mijn ouders woonplaats. Ik heb toen kennis gemaakt met het nieuwe huis van mijn ouders, erg mooi!
We zijn 's avonds uit eten geweest bij la Cubanita, wat erg gezellig en lekker was.

'S morgens vroeg op 8 September om 6.30, vertrokken we richting Berlijn.
We kwamen aan rond drie uur 's middags. We kregen kort de tijd om even uit te pakken en te rusten.
Die avond zijn we met onze klas uit eten geweest. Op dinsdag zijn we langs het Olympisch stadion geweest, het Corbusierhaus, hebben we het centrum verkend, en ben ik met twee klasgenootjes uit eten geweest. Op woensdagochtend begonnen de korte nachten, het slechte eten en de drukte mij op te breken. In de Neue nationale galerie werd ik niet goed en brak ik in tranen uit. Ik ben terug naar het hostel gegaan en heb zeker drie uren geslapen.
Donderdag zijn we nog naar het Natuurhistorisch museum én het Pergamon museum geweest.

Het weekend heb ik vooral veel in bed gelegen. Lekker lui uitrusten.
Op maandag dacht ik mij weer een stuk beter te voelen. In de middag werd ik beroerd, en kreeg ik een ontzettende hoofdpijn. Migraine dacht ik. Dat krijg ik eens in de twee soms drie maanden. Ik snelde na school naar huis en heb toen geslapen. Toen ik wakker werd heb ik twee paracetamols genomen, en ben ik bij de Ikea gaan eten met mijn huisgenootje. De ergste hoofdpijn nam lichtjes af, maar ik begon ook andere klachten te krijgen.

Dinsdagochtend voelde ik me zo belabberd, dat ik mij ziek meldde.
Ik heb 3 dagen rustig aan gedaan. Door alle stress en slecht eten, werd mijn weerstand laag genoeg om griep te krijgen.
Donderdagmiddag ben ik even de stad in gegaan voor wat nodige dingetjes. Ik kocht een klein collegeblok voor aantekeningen op school, een mapje voor losse A4'tjes én een Nikon D5200, mijn geweldig nieuw speeltje.


Het weekend vertelde mijn moeder wat minder goed nieuws. Mijn hond bleek een tumor op haar bovenkaak te hebben, ze at vrijwel niet meer en liet geregeld alles lopen in huis. De dagen daarop waren nogal onzeker. Op maandag besloot mijn moeder om haar dinsdag in te laten slapen. Dinsdagochtend belde mijn moeder mij weer dat het toch íets beter leek te gaan. Ik kreeg weer een beetje hoop, maar helaas hebben we haar donderdagavond toch in moeten laten slapen. Ik ben nu mijn allerbeste vriendin kwijt. Terwijl de dierenarts haar de spuit gaf, hebben we haar geknuffeld en geaaid. Ik heb haar haar laatste adem horen uitblazen.
Toen ik 4,5 was kregen we haar. Al vanaf het begin was ik helemaal gek op haar. Ik ben nog nooit een hond tegengekomen met zo'n lief karakter. Ik ga haar ontzettend missen.

Ik hoop dat na al deze factoren van vreugde, stress en verdriet, ik weer een stabieler leven zal krijgen.

Liefs,
Esmée